Перевод: с польского на все языки

со всех языков на польский

kawał czegoś

См. также в других словарях:

  • kawał — m IV, Ms. kawałale; lm M. y 1. D. a «znaczna część jakiejś masy, całości; duży wycinek, urywek, fragment czegoś» Kawał chleba, mięsa. Uciąć, ukroić duży, spory kawał czegoś. Drzeć, dzielić, krajać coś na kawały. Rozszarpać, roztrzaskać, roznieść …   Słownik języka polskiego

  • płat — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || u, Mc. płacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kawał czegoś cienkiego, płaskiego, zwykle tkaniny, papieru itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płat materiału, gazy. Płat papy. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bryła — ż IV, CMs. bryle; lm D. brył 1. «ciało fizyczne o kształtach nieforemnych, zwykle znacznych rozmiarów; w węższym znaczeniu: gruby kawał czegoś, odłupany, odszczepiony od jakiejś całości lub scalony, zbity, ulepiony z drobnych cząstek»… …   Słownik języka polskiego

  • duży — duzi, większy 1. «wielki, znaczny pod względem rozmiarów, kształtu, ilości, siły» Duży dom, las, ogród, majątek. Duży kawał czegoś. Duże koszty produkcji. Duży nakład, procent, wybór. ∆ Duża czarna «duża filiżanka czarnej kawy, duża porcja kawy»… …   Słownik języka polskiego

  • fałat — m IV, D. a, Ms. fałatacie; lm M. y gw. miejska «kawał czegoś» Fałat słoniny …   Słownik języka polskiego

  • złom — m IV, D. u, Ms. złommie 1. blm «zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, maszyny lub ich części, także: odpady produkcyjne w hutach, przeznaczone do przetopienia jako surowiec wtórny» Złom żelazny. Złom metali kolorowych. Skład złomu. Zbiórka… …   Słownik języka polskiego

  • złom — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. złommie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczane do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zbiórka złomu …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

  • zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»